زهره انواری انسان‌شناسی زیستی از آغاز شکل‌گیری تا کنون دچار تحولات چشمگیری شده است. از قرن نوزدهم تا نیمه‌های قرن بیستم نژاد مفهوم محوری مورد بررسی در انسان‌شناسی زیستی بوده است. از نیمه دوم قرن بیستم موضوع نژاد جایگاه خود را به موضوعات جدیدی داد. نیمه دوم قرن بیستم را می‌توان دوره گذار انسان‌شناسی زیستی نامید. سه دهه‏ آخر این قرن سال‌های رو به رشد انسان‌شناسی زیستی برشمرده می‌شوند. در این سال‌ها این علم از حالت عمومی به سمت تخصصی‌تر شدن پیش رفت. ژنتیک انسانی، نخستی‌شناسی، محیط‌شناسی انسانی، دیرین انسان‌شناسی از جمله این تخصص‌ها بودند که تا کنون نیز توسعه یافته‌اند. در قرن بیست و یکم علاوه بر ادامه‏ روند تخصصی شدن رویکرد مهم دیگری زیرمجموعه‌انسان‌شناسی زیستی شکل گرفت. این رویکرد موضوعات مورد بررسی خود را با در نظر گرفتن هم‏زمان ویژگی‌های فرهنگی و جسمانی مطالعه می‏کند و رویکرد زیستی- فرهنگی نام دارد. این رویکرد در انتقاد به تخصصی شدن...

دکتر علی‌اصغر محکی به نظر من در بحث حاشیه‌نشینی، حاشیه‌نشین از حاشیه مهم‌تر است. در بحث حاشیة شهر، بیشتر رویکرد بر مهندسی و جغرافیایی تأکید می‌شود، اما اگر از موضع انسان حاشیه‌نشین، مشکلات آنان و خاستگاهی که باعث حاشیه‌نشینی آنها شده است، به این موضوع نگاه کنیم، موضوع بهتر تبیین می‌شود. برای انسان به عنوان موجودی اجتماعی شاید دردی بدتر از این نباشد که در میان جمع باشد، اما او را نبینند، صدایش را نشنوند و او را به حساب نیاورند. به نظر می‌آید جامعه به نوعی با فرد حاشیه‌نشین قهر کرده و او طرد شده است. این طرد شدن و به حاشیه رانده شدن، هم مشکلاتی برای خود فرد حاشیه‌نشین و هم مشکلاتی برای نظام اجتماعی او ایجاد می‌کند. طردشده‌ها چیزی برای از دست دادن ندارند، از این روی در هنجارشکنی و زیر پا گذاشتن حقوق دیگران جسورتر می‌شوند. شاید یکی از دلایل هنجارشکنی حاشیه‌نشین‌ها این باشد که مسیرهای...

انجمن علمی دانشجویان انسان شناسی  با همکاری  موسسه انسان شناسی و فرهنگ جلسه سخنرانی ای را برای روز دوشنبه اول آذر ساعت 12 تا 13 و 30 تدارک دیده اند. این سخنرانی به وسیله دکتر ناصر فکوهی،  استاد انسان شناسی  دانشگاه تهران و مدیر موسسه انسان شناسی وفرهنگ ارائه خواهد شد. در زیر خلاصه ای از این سخنرانی را می خوانید و متن کامل آن به صورت فایل صوتی و گزارش بزودی منتشر می شود.  ایران را به درستی بهشت انسان شناسان خوانده اند. در حقیقت کمتر پهنه ای را  می توان در جهان کنونی یافت که هر چهار شاخه اصلی انسان شناسی،  یعنی  زیست شناسی، باستان شناسی، زبان شناسی و فرهنگ، دارای چنین پیشینه ای غنی و  چنین  گوناگونی باشند: دو عاملی که سبب شده  بسیاری از  انسان شناسان سراسر جهان سال های سال است در انتظار یافتن فرصتی برای انجام مطالعات  علمی در کشور ما  هستند. و این...