نظام های آموزشی در جهان جدید یکی از مهمترین مکانیسم های تربیت شهروندان به شمار می روند. آنچه که در طی تاریخ نهاد‌آموزش در تمام سطوح از ابتدایی تا عالی مطرح بوده،‌ لزوم توجه به ترکیب همزمان آموزش و پرورش،‌ یا همان تعلیم و تربیت بوده است. میتوان گفت غایت اصلی تمام نهادهای آموزشی،‌تربیت انسانی است،‌و آموزش مهارتها و دانش کارکرد فرعی و ثانویه آن محسوب میشود. آنچه که در کارکردهای تربیتی یک نهاد آموزشی،‌هم در قالب برنامه های آموزشی صریح و آشکار آن و هم در قالب برنامه های آموزشی پنهان و غیر رسمی آن وجود دارد،‌ لزوم آموزش مهارتهای فکری،‌عاطفی،‌و رفتاری است که به بهینه شدن زندگی و توسعه کیفیت آن در جامعه کمک کند. به همین سبب همیشه بحث های مفصلی در باب کیفیت محصول نظام های آموزشی در تاریخ وجود داشته است. پرسش اصلی آنست که نهاد آموزش قرار است چگونه انسانی را تحویل جامعه...

س: موضوع گفت و گوی ما تاثیر سیاست های نولیبرالی بر حوزه آموزش و دانشگاه در ایران است. مولفه های دیگر مثل سلامت و رفاه اجتماعی، حوزه روابط بین الملل، علوم و هنرها، در حوزه این گفت و گو نیست. برای ورود به گفت و گو اولین سوالم این است که نولیبرالیسم به عنوان یک ساختار، چگونه جامعه ایرانی را تحت تاثیر قرار داده است؟ ج: در اینکه شما تاکید کردید که این گفت و گو درباره نظام آموزش باقی بماند، باید گفت چنین کاری اندکی مشکل است؛ واقعیت این است که بحث سیاست های نولیبرالی از یک رویکرد ساختاری سرچشمه می گیرد. در این رویکرد ساختاری وضعیتی که در یکی از نظام ها مثلا در نظام آموزش عالی یا نظام آموزش و پروش یا نظام بهداشت دیده می شود مسلما با حوزه های دیگر متفاوت است اما بدون توجه ارتباط بین خوزه ها نمی توان بحث عمیقی کرد؛ بنابراین...

  این روزها همه در حال تسلیت گفتن اند. همه عزا گرفته اند در غم از دست دادن جواهری به نام مریم، یا به قول دوست­های المپیادی­اش م.م. چرا؟ چون یک ریاضی دان بزرگ دنیا در جوانی فوت شده است؟ نه! چون زن بوده است؟ نه! چون زن و ایرانی بوده است؟ پس این شیوه در  نشان دادن چهره‍اش چه؟ لابد این را در این مورد می توان بخشید چون افتخار بسیار بیش از این حرف ها بوده است. پس «شئونات» هم قیمتی دارد؟  چرا ما در این دوران به هیچ وجه نگران هزاران نفر جوان مستعد نیستیم که نظام آموزش مدرسه­ای و دانشگاهی ما آن ها را مُثله می­کند. بله سال به سال! و همین امسال! م.م. هم از دنیا رفت و جهان ریاضی دانی را از دست داد و پدر و مادر و بستگانش به سوگ نشستند. اما چرا هیچ کس در سوگ آن هزاران نفر در سال...

دبلیو.اپل، مایکل، آیا آموزش می‌تواند جامعه را تغییر دهد؟(1395)، انتشارات آگاه  این کتاب شامل301 صفحه و هشت فصل به همراه یک یادداشت در ابتدا و یکی در انتها است. مایکل دبلیو اپل در این اثر می‌خواهد به رابطه‌ی آموزش با دیگر نهادها – اقتصادی و سیاسی- پی ببرد و همچنین به پرسش اصلی کتاب – آیا آموزش می‌تواند جامعه را تغییر دهد؟- از دیدگاه فعالان و منتقدان آموزش، پاسخ دهد. فصل اول : آیا آموزش می‌تواند جامعه را تغییر دهد؟ در اولین فصل این کتاب نویسنده بحث خود را با اشاره به مشکلات مختلفی که در جوامع وجود دارد، آغاز می‌کند و معتقد است که " مدارس عناصر کلیدی علت‌های مشکلات ما به شمار می‌روند". به همین دلیل تغییر مدارس را ضروری می‌داند. اپل در تفکیک مدارس خوب و بد، آن‌هایی را که دارای برنامه‌ی درسی واحد هستند و از یک تصویر مشترک پیروی می‌کنند،" خوب "می‌داند و باقی آن‌ها...

یکی از  محک های اساسی پیشرفت در کشورهای توسعه یافته  شاخص های آموزش به مثابه امری عمومی می باشد.آموزش از لحظه شکل گیری نطفه انسان تا لحظه ی مرگ اورا دربرمیگیرد.عواملی که  آموزش در کشوری همچون ایران را در ورطه ای نامعین ،مبهم و گاهی خطرناک قرار میدهد میتوان به شرح زیر بیان کرد. الف.عدم تعین هندسه معرفتی هویت ایرانی و ابهام در ربط و نسبت آن باجهان:در این باره میتوان گفت امر آموزش و فرهنگ بمانند امور دیگر اجتماعی و فرهنگی در یک سرگیجه ی معرفتی به سر میبرد و تکلیفش با خودش معلوم نیست.از طرفی با خوانشی ایدیولوژیک و سلیقه ای از فرهنگ در سیاست گذاری طرف هستیم که حاضر به گفت وگو وشراکت نظریه ها و افکاردر عرصه لااقل نخبگانی نیست ومرتبا در حال هرس کردن نگاه هایی است که به نظرش فاقد استانداردهای لازم مطبوع خود به جامعه است واز طرف دیگر روشنفکران بدنه نیز تمایلی...