
پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه بناهایی برجای میمانند که تردید داریم باید آنها را ویران کرد یا تغییر شکل داد. شهر در مادیت خود در برابر تغییر مقاومت میکند و این مادیت امری خاموش نیست: این مادیت از همه سو نشانههای خود را بروز میدهد و ممکن است پروژه انقلابی را به اشتباه بیندازد. انقلاب برای نظام نشانهای دیگری آماده نیست که آن را جایگزین نظام نشانهای کند که با آن روبروست، و از این رو تلاش میکند با طوفان شکوه خویش آن [نظام نشانهای] را از میان بردارد: نه اینکه این شکوه و عظمت، چنان که سعی دارند تلویحا بدان اشاره کنند، خود توخالی باشد، اما تلاش میکند خلاء را به وجود آورد. در این زمینه، نبرد میان نشانهها دراماتیکتر و یأسآورتر از نبرد میان سلاحها به نظر میرسد. با این نکته چه میخواهیم بگوییم؟ انقلابیون چنانچه پیروز شوند، با زور «همه چیز را صاف میکنند»....