پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه بناهایی برجای می‌مانند که تردید داریم باید آن‌ها را ویران کرد یا تغییر شکل داد. شهر در مادیت خود در برابر تغییر مقاومت می‌کند و این مادیت امری خاموش نیست: این مادیت از همه سو نشانه‌های خود را بروز می‌دهد و ممکن است پروژه انقلابی را به اشتباه بیندازد. انقلاب برای نظام نشانه‌ای دیگری آماده نیست که آن را جایگزین نظام نشانه‌ای کند که با آن روبروست، و از این رو تلاش می‌کند با طوفان شکوه خویش آن [نظام نشانه‌ای] را از میان بردارد: نه اینکه این شکوه و عظمت، چنان که سعی دارند تلویحا بدان اشاره کنند، خود توخالی باشد، اما تلاش می‌کند خلاء را به وجود آورد. در این زمینه، نبرد میان نشانه‌ها دراماتیک‌تر و یأس‌آورتر از نبرد میان سلاح‌ها به نظر می‌رسد. با این نکته چه می‌خواهیم بگوییم؟ انقلابیون چنانچه پیروز شوند، با زور «همه چیز را صاف می‌کنند»....

  پیر سانسو- برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه 9 ورود به شهری کوچک، زیر باران ما می‌خواهیم از خلال این «واریاسیون شهری» سه عنصر را وارد بحثمان کنیم: پرسه‌زن، دوربین و باران. می‌توان استدلال کرد که اینها سه حرکت هستند که نمی‌توان آنها را از جنسی واحد دانست (هستی‌شناختی یا زیبایی-مکانیکی یا فیزیکی)، با وجود این، حرکاتی هستند که یکدیگر را تقویت می‌کنند. باران به دوربین و به پرسه‌زن امکان می‌دهد که سیاحت خویش را با انعطاف انجام دهند. اما بدون دوربین هم نمی‌توانیم درک کنیم تأثیر باران در محیط‌های درونی چیست، و بدون این مرد پرسه‌زن که به یک شهر ناشناس وارد می‌شود، شهر چیزی ندارد جز یک غروب غم‌گرفته و مبهم.... اما او از راه می‌رسد، درست در لحظه‌ای که باران بدون کمک او، آغاز به دگرگون کردن شهر کرده است. با این واریاسیون اقلیمی که به ظاهر بسیار پیش پاافتاده می‌آید، قصد ما آن است که...