در هنر جیرفت (هزاره سوم پ.م) آثار هنری اکتشافی از بقایای تمدن های گذشته حامل اندیشه، ارزش های فرهنگی، باورهای معنوی، اسطوره ها و به مثابه سندی فرهنگی به دست ما رسیده اند. تلقی این آثار بعنوان یک شیء عتیقه که در موزه نگهداری می شود یعنی فروکاست آنها از جنبه های ارزشی و محتوایی به صرف جنبه های زیباشناختی و هنری است. دستاوردهای تلاش باستان‌شناختی می بایست در مرحله بعد توسط مردم شناسان فرهنگی مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرند تا سویه‌های محتوایی آن مشخص گردد. از این رو در نظر گرفتن یک شیء هنریِ تاریخی بعنوان یک عنصر فرهنگی می بایست در یک کلیت و نظام فرهنگی مورد خوانش قرار بگیرد که این مهم با استفاده از روش های تحلیل و تفسیر متون و بویژه درباره آثار هنری با استفاده ازروش های خوانش تفسیری چون آیکونوگرافی میسر است. این روش که مطالعه تصاویر در کلیت آن است خود...

همواره نزدیکی اساطیر و آیین‌ها و شباهت تفاسیر آن‌ها شگفت‌انگیز است. در اینجا به شرح جشن اکیتو می‌پردازم که همچون نوروز ما ایرانیان در اول بهار برگزار می‌شده، و دوازده روز ادامه می‌یافته، و مشابه باور ما که در نوروز نظم (ارته) بر خائوس (خواء) فایق می‌شده و نظم بهار پس از هرج و مرج زمستان، و خشکی و سرما می‌آمده، در باور بین‌النهرین نیز البته با رمز‌پردازی دیگرگونه‌ای، جنگ میان نظم و خائوس(بی‌نظمی) و جشن پیروزی نظم در اول بهار برگزار می‌شده. جشن باستانی اکیتو، از جشن‌های بین‌النهرین بوده که به میانه‌ی هزاره‌ی سوم ق.م برمی‌گردد. اکیتو یا اکیتوم (به سومری اکیتی سنونم، معنای لغوی آن درو کردن جو است؛ به اکدی اکیتو یا رش شاتین ، به معنای سر سال) این جشن بهارانه در میان سومریان، آشوریان، بابلیان و کلدانیان برگزار می‌شد. به نظر می‌رسد اکیتوی سومری از اسطوره‌ی سقوط اینانا خدا-مادر خدایان، به عالم زیرین و زندگی...