متن حاضر به منزله‌ی مقدمه‌ای روش‌شناختی و نظری است برای تمهید مقدمات ضروری هرگونه بحث راجع به خیابان انقلاب و بررسی آن در چارچوب مفهومی‌ای که آپادورای ذیل نظریه جهان‌محلی‌شدن مطرح می‌کند. در ادامه، و در دو بخش مجزا به الزامات، اقتضائات و تمهیدات روش‌شناختی چنین مطالعه‌ای و همچنین رهیافت‌های نظری‌ای که می‌توانند در جهت مفهوم‌پردازی و تبیین دقیق‌تر موضوع راهگشا باشند، می‌پردازم. در ادامه، ضمن ارائه توصیفی از میدان و ویژگی‌های آن در چند بعد به اقتضائات روش‌شناختی خیابان انقلاب می‌پردازم: زمان که در آن علاوه بر مرور زمان تاریخی و زمان حال به تفاوت زبان روزانه در این خیابان خواهم پرداخت؛ در دو قسمت به تفاوت گره‌های فضایی خیابان انقلاب در طول و عرض این خیابان خواهم پرداخت و تفاوت انواع فضاهای حاضر در این خیابان را شرح خواهم داد؛ به نحوه‌ی بازنمایی این خیابان و تأثیر این بازنمایی بر تصوری که از «خیابان انقلاب بودن» وجود دارد...