سعید خواجه‌افضلی شاید میان نمایشنامه‌نویسان معاصر نشود کسی را پیدا کرد که مانند اسماعیل خلج مکان واحدی را صحنهٔ بیشتر نمایشنامه‌هایش قرار دهد. از خلج سی نمایشنامه چاپ شده است و سیزده‌تایش در قهوه‌خانه می‌گذرد، تقریباً نیمی از آثارش. کسی که سراغ نوشتن نمایشنامه رفته باشد، این انتخاب خلج در جایگاه نویسنده را به آسانی درک نخواهد کرد. چرا نویسنده باید مکانی تکراری را برای نمایشنامه‌هایش انتخاب کند؟ این اصرار و سماجت از کجا می‌آید و چه کارکرد و هدفی برای نویسنده دارد؟ خلج در زندگی هنری خود به حوزه‌های دیگر نمایش نیز گرایش داشته است. به گفتهٔ اکبر رادی «اسماعیل خلج مصداق زنده‌اى است از مثلث نویسنده، كارگردان، بازیگر كه شمارى از بهترین نمایشنامه‌هاى معاصر ما را با استتیک خالص ایرانى نوشته، اجرا و بازى كرده است.» خلج بازیگر و کارگردان نیز به قهوه‌خانه و مکان‌هایی شبیه به آن علاقهٔ واضحی دارد. او در کارگردانی‌هایش این سلیقه را اعمال...

مريم منصورى درهمان دوران دبيرستان و بعد نمی‌داند سال ۴۴ بود يا ۴۵ كه يا شايد هم ۴۶ كه در کاری به نام «تيارت فرنگى» به كارگردانى سيروس ابراهیم‌زاده، روى صحنه انجمن ايران و آمريكا رفت و اين اولين كار رسمى بازیگری‌اش بود. اما بادمى آيد. هوهو كه می‌کند اين باد بازهم يادش می‌رود. قصه اين كار از خاطرش رفته. فقط می‌گوید: من نقش يك کافه‌چی را داشتم....   ۱۳۲۴ : تولد در تهران - شروع كار نمايش در دوره دبيرستان - حضور در گروه‌های مختلف به‌عنوان بازيگر - نويسندگى، كارگردانى و اجراى نمایش‌های پاتوق، پا انداز، توى خودت باش... و حالت چطوره مش رحيم؟ و گلدونه خانم در کارگاه نمايش و تلويزيون ملى ايران - اجراى نمایش‌های «زيبا» ، از نو شكفتن مرگ ، «۷ نمايش كوتاه» و اجراى مجدد «گلدونه خانم» و «حالت چطوره مش رحيم؟» پس از انقلاب - اسماعيل خلج ازجمله نمایشنامه‌نویس‌هایی است كه در تاریخ معاصر تئاتر ایران،...