سواد نقادانه [1]، یادگیری در موقعیت‌های زندگی  واقعی[2] زبان‌آموزی روش‌ها و رویکردهای آموزش واژگان که در رو‌ش‌شناسی آموزش زبان دوم غالبا با عنوان رویکردهای واژگانی (ریچاردز و راجزر 2003)ارائه شده‌اند، علی‌رغم تمرکز بر روی ساختارهای زبانی غیر دستوری، باز هم ماهیت زبان به مثابه امری تکه‌تکه مورد بررسی قرار می‌دهند. این رویکردها با تکه‌های زبانی[10]سر و کار دارند و زبان را در قالب تکه‌های معنادار زبانی شامل ترکیبات لغوی، افعال و ضمائر آن‌ها، و کلماتمرتبط به هم آموزش می‌دهند. دیدگاه کاربرد تکه‌های زبانی اگر چه نشان داده که می‌تواند به زبان‌آموزان کمک کند که با به خاطر سپاری کلمات مرتبط با هم و جملات ثابت کاربردی تا میزان زیادی روان صحبت کنند، نمی‌تواند تجربه یادگیری مادام‌العمر و درونی زبان را برای آن‌ها به بار بیاورد؛ یعنی یادگیری و تفکر آگاهانه، پرسشگر، مالکیت زبان [11] (هاوکینز و نورتون 2009)،صدا [12] (کالینز و بلات 2003)، موضع فردی [13] (شور 1999)، هویت [14]...

سواد نقادانه [1]، یادگیری در موقعیت‌های زندگی  واقعی[2] زبان‌آموزی تمام افرادی که زبان انگلیسی را آموخته‌اند، به خوبی با چالش یادگیری واژگان زبان انگلیسی آشنا هستند. فهرست بلندبالای واژگانی که اکثرا خارج از هم‌بافت کاربردواقعی‌‌اش در قالب به‌خاطرسپاری هم‌معناها و متضادهای انگلیسی و یا صرفا معانی تحت‌اللفظی فارسی، بدون کمترین آگاهی از کاربرد واقعی آن واژگان در بستر جمله و معنای اجتماعی مرتبط به‌خاطر سپاری می‌شوند. فهرست‌ کتاب‌های واژگان 504، 1100، واژگان دبیرستانی[4]، قدرت واژگان[5]؛ واژگان مورد نیاز آزمون‌های تافل، آیلتس و جی‌آر‌ایی و غیره به همراه انواع فلش‌کارت‌هایی که ظاهرا قرار است که تجربه یادگیری واژگان را آسان‌تر کنند، عملا کم‌ترین تاثیر را در یادگیری واقعی واژگان دارند. منظور از یادگیری واقعی، توانایی به کار بردن واژه در مکالمه، سخنرانی و نوشتار انگلیسی است که عموما کتاب‌های واژگان چنین توانایی را ایجاد نمی‌کنند.واژگانی که به دلیل فقدان مواجه دائمی زبان‌آموزان با متون واقعی انگلیسی [6]و عدم شکل‌گیری ارتباطات معنایی...

مهرگان دانش ما برای ژرفا بخشیدن به فهم واژگان، اصطلاحات و نامهای باستان بستگی به فهم درست آنها در بافت روزگارشان دارد. در مطالعه بر روی متون کهن نه تنها درک این اصطلاحات و نامها ساده نیست، بلکه در بسیاری موارد برگرداندن آنها به زبان امروزی نیز ناممکن است. هرگونه نگاه تقلیل گرایانه ای که بخواهد با پیوندهای ساده ی سردستی به چنین مباحثی بپردازد، به فهم درست پدیده کمکی نمی کند از این رو، برای ما زبان صرفا ابزار گزارش رویدادها و روایت ها نیست بلکه راهی برای تحلیل، تعریف و مقوله بندی تجارب فرهنگی به منظور شناخت نظام معنایی ساختاری این تجارب در جهان تجربی  سخنوران و سرایندگان باستان  است، به عبارتی، آن پیوند و مناسباتی که میان واقعیت عینی و کاربران آن زمان در جریان بوده است. یک جامعه شماری از تجارب  درک و دریافت شده ی خود را به واژگان در می آورد. این گزینشی عمل...

 سرمایه - از دید بوردیو آن چه که به میدان معنا می­دهد، «سرمایه» است. حجم وترکیب انواع سرمایه­ ها نزد فرد، جایگاه وی را در سلسله مراتب میدان تعیین می کند. به عبارتی می­توان هر میدان را از طریق نوع و میزان سرمایه موجود درآن شناسایی کرد.سرمایه اساساً به سه صورت­ دیده می­شود: سرمایه اقتصادی (دارایی مالی ومادی)، سرمایه فرهنگی (کالا، مهارتها وعناوین نمادین کمیاب) وسرمایه اجتماعی (منابعی که به صرف عضویت در گروه به فرد تعلق می­گیرد). سرمایه­ هایی وجود دارد که افراد متوجه تأثیرات آن، آنگونه که هست، نیستند وآن را درک نمی­کنند، این نوع سرمایه که بنام سرمایه نمادین مشخص می­شود [جزئی از سرمایه اجتماعی] چهارمین نوع و گونه سرمایه است (مانند صفات اخلاقی که به افرادی از طبقه بالای جامعه، به دلیل بذل وقت و پول برای امور خیریه، نسبت داده می­شود) [2]. برای مطالعه این مطلب فایل پیوست را دانلود کنید ---.pdf