نوشته : کورین اماشه (Korine Amacher)* برگردان : بابک دهقان برآورد لنین، اندک زمانی پیش از اکتبر ۱۹۱۷، ازعلت شکست اولین تلاش برای سرنگونی حکومت تزاری در ۱۸۲۵ درسنت پترزبورگ، مشخصا این بود که شورشیان « ازخلق خیلی دور» بودند. گرچه او نگاه تحسین آمیزی به آنهائی می افکند که برای اولین باربه مقابله با تزاریسم برخاستند ، اما درعین حال برشکافی که میان بلشویک ها وشورشیان ۱۸۲۵ وجود داشت نیز تاکید میورزد. آنها، افسرانی ازخانواده های اشرافی بودند که هرگونه تفکر قیام خلقی را پس می زدند : کشتارمالکین ارضی بهنگام قیامهای بزرگ گذشته، وحشت عمیقی دراذهان اشرافیت باقی نهاده بود. انتقاد لنین از شورشیان ۱۸۲۵، که میخواستند حکومت تزاری را بدون اتکاء برمردم سرنگون کنند، آیا به خود مارکسیست های روسی نیزوارد نیست ؟ درواقع، مارکسیست ها طبقه کارگررا نیروی محرکه انقلاب میدانستند. بدینگونه، آنها اکثریت عظیم جمعیت امپراتوری روسیه تا سال ۱۹۱۷، یعنی دهقانان، که بنظرگئورگی پلخانف...