این روزها همه در حال تسلیت گفتن اند. همه عزا گرفته اند در غم از دست دادن جواهری به نام مریم، یا به قول دوست­های المپیادی­اش م.م. چرا؟ چون یک ریاضی دان بزرگ دنیا در جوانی فوت شده است؟ نه! چون زن بوده است؟ نه! چون زن و ایرانی بوده است؟ پس این شیوه در  نشان دادن چهره‍اش چه؟ لابد این را در این مورد می توان بخشید چون افتخار بسیار بیش از این حرف ها بوده است. پس «شئونات» هم قیمتی دارد؟  چرا ما در این دوران به هیچ وجه نگران هزاران نفر جوان مستعد نیستیم که نظام آموزش مدرسه­ای و دانشگاهی ما آن ها را مُثله می­کند. بله سال به سال! و همین امسال! م.م. هم از دنیا رفت و جهان ریاضی دانی را از دست داد و پدر و مادر و بستگانش به سوگ نشستند. اما چرا هیچ کس در سوگ آن هزاران نفر در سال...

  مریم میرزاخانی نابغه ایرانی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان صبح امروز دیده از جهان فروبست. دکتر امیر دانشگر، رییس دانشکده ریاضی دانشگاه صنعتی شریف در گفت‌وگو با ایسنا با تایید خبر فوت «مریم میرزاخانی»، نابغه ریاضی ایرانی گفت: طی تماسی که با یکی از اساتید دانشگاه استنفورد داشتیم، متاسفانه ایشان با تسلیت به جامعه علمی ایران این خبر ناگوار را تایید کرد. وی ضایعه دردناک را به خانواده ایشان و جامعه علمی ایران تسلیت گفت. به گزارش ایسنا، مریم میرزاخانی، ریاضی‌دان ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد در ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۵۶ در تهران متولد شد و در سال ۲۰۱۴ به دلیل انجام تحقیقات در زمینه «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ای آنها» برنده مدال فیلدز به عنوان بالاترین جایزه در ریاضیات شد. وی نخستین زن و نخستین ایرانی برنده مدال فیلدز بوده است. زمینه تحقیقاتی وی مشتمل بر نظریه "تایشمولر"، هندسه "هذلولوی"، نظریه "ارگودیک" و هندسه...