گفتگو با ناصر فکوهی استاد انسان‌شناسی دنشگاه تهران و مدیر موسسه انسان‌شناسی و فرهنگ - به‌ نظر می‌رسد انسان اکنونی در اکثر جوامع و در ایران بیشتر به شکل غریزی زندگی می‌کند و تفکر در چنین جوامعی جز در بین اقلیتی رنگ باخته است و دغدغه اکثریت مردم مصرف بیشتر، لذت بیشتر و خور و خواب است، آیا شما با این نگاه موافقید؟ -به گمان من پرسمانی که در اینجا مطرح می‌کنید بسیار پیچیده‌تر از آن است که در قالب سئوال شما آمده است. این سئوال شاید بیشتر از باوری عمومی به سقوط اخلاقی و اجتماعی و فرهنگی جوامع انسانی در جهان به طور عام و این سقوط در کشور خود ما به طور خاص ریشه گرفته شده باشد و خبر از ریشه‌ها و التهابی بدهد که حاصل نومیدی از بسته شدن چشم‌اندازها به سوی آینده‌هایی باشد که بسیاری گمان می‌کردند برای بشر قطعی و بی چون و چراست اما...

برگردان ناصر فکوهی  با نخستین صداهای انسانی، نخستین کلمات شمرده یا آواهایی که با احساس های گوناگون بر انگیخته می شدند، شکل گرفتند.   زبانیخشونت، به فریاد های تهدید آمیز می انجامید که زبان و کام دهان آن را به بیان در می آوردند؛ اما صدای  مهربانی، شیرین بود:  دهانه حنجره، این صدا را متفاوت می کرد.  بدین ترتیب صداها و گویش ها به وجود آمدند، صداهایی که در آنها تواتر بیشتر یا کمتری از  کمات دیده می شد،  شکل تلفظ تندتر یا آرام تری و این ها همه بر اساس احساس هایی که همراهشان بود، تعیین می شدند. بدین ترتیب بود که  وزن ها و صداها با هجاها زاده شدند: شور و احساس  انسان، همه اندام هایش را به سخن در می آورد و به صدای او با تمام برجستگی هایش، آرایش می داد. نتیجه آنکه، شعرها، آوازها و سخن ها را باید دارای سرچشمه مشترکی دانست و با این...