همواره نزدیکی اساطیر و آیین‌ها و شباهت تفاسیر آن‌ها شگفت‌انگیز است. در اینجا به شرح جشن اکیتو می‌پردازم که همچون نوروز ما ایرانیان در اول بهار برگزار می‌شده، و دوازده روز ادامه می‌یافته، و مشابه باور ما که در نوروز نظم (ارته) بر خائوس (خواء) فایق می‌شده و نظم بهار پس از هرج و مرج زمستان، و خشکی و سرما می‌آمده، در باور بین‌النهرین نیز البته با رمز‌پردازی دیگرگونه‌ای، جنگ میان نظم و خائوس(بی‌نظمی) و جشن پیروزی نظم در اول بهار برگزار می‌شده. جشن باستانی اکیتو، از جشن‌های بین‌النهرین بوده که به میانه‌ی هزاره‌ی سوم ق.م برمی‌گردد. اکیتو یا اکیتوم (به سومری اکیتی سنونم، معنای لغوی آن درو کردن جو است؛ به اکدی اکیتو یا رش شاتین ، به معنای سر سال) این جشن بهارانه در میان سومریان، آشوریان، بابلیان و کلدانیان برگزار می‌شد. به نظر می‌رسد اکیتوی سومری از اسطوره‌ی سقوط اینانا خدا-مادر خدایان، به عالم زیرین و زندگی...

شناخت دقیق ادیان کهن جهان از جهات گوناگون امری ضروی و توجیه‌پذیر است، زیرا علاوه بر کاربرد اولیه آن در رشته دین‌شناسی تطبیقی، سرنوشت بسیاری از نظریه‌پردازیها در رشته های علوم انسانی همچون فلسفه، انسان‌شناسی و جامعه شناسی و ... وابسته به تفسیر چگونگی پیدایش ادیان آغازین است. در کتاب پژوهشی در ایده ها، انسانها و رویدادها در ادیان عهد باستان، مؤلف کتاب مقوله‌های زمان با دو وجه خلاق و نابودگر آن، خیر و شر، مرگ و آفرینش، شیطان و فرشتگان و بسیاری از موضوعات و مفاهیم دیگر را در 25 فصل مجزا مورد تدقیق و بررسی قرار داده است. این اثر ترجمه ای ـ پژوهشی به عنوان مدخلی برای مطالعه تطبیقی ادیان و آگاهی از چگونگی شکل گیری آنها است که اس. جی. اف. براندن، کشیش پروتستان به رغم عقاید و رشته ای (دین شناسی) که در دانشگاه تدریس می کند، فارغ از تعصب نسبت به مقولاتی مانند شیطان،...