
جامعهشناسان و پژوهشگران حوزه مطالعات شهری، برای توسعه و گسترش روزافزون و نامتقارن شهر تهران، پایتخت ایران در دویست سال گذشته، دلایل و عوامل گوناگونی را ذکر نمودهاند، عواملی مانند مهاجرت گسترده گروههای انسانی؛ تمرکزگرایی و بهتبع آن تجمع امکانات، فرصتها و تسهیلات اجتماعی و اقتصادی در شهر تهران؛ فرصتهای اشتغال بیشتر و وجود امکانات رشد فردی؛ نابرابریهای منطقهای در سطح کشور و وجود بیکاری و فقر گسترده در مناطق روستایی؛ و درنهایت جذابیتها و امکانات زندگی در کلانشهرها. اما من در این یادداشت کوتاه، بدون آنکه درصدد نفی یا به چالش کشیدن هیچیک از عوامل یا متغیرهای فوق برآیم، تلاش میکنم از منظری دیگر و با رویکردی متفاوت به مسئله گسترش و توسعه بیرویه تهران بپردازم. هرچند این بحث در حد طرح یک ایده نظری یا یک بارش فکری بوده و امیدوارم که این ایده اولیه بتواند مسیری را برای تفکر بیشتر و مطالعات آتی پیشِ روی محققان و...