محمد کاظم عالی پور   کتاب به سه بخش اساسی تقسیم می‌شود. همان گونه که از عنوان بخش یکم پیدا است(نقش محیط)، نخستین بخش کتاب در مورد جغرافیا است: جغرافیایی خاص با تاکید ویژه بر عوامل انسانی. «جهان مدیترانه‌ای» بسیار گسترده است و امتدادی از امپراتوری عثمانی در شرق تا امپراتوری اسپانیا در غرب دارد و این شامل صحرای شمال افریقا، اروپای شرقی، مرکزی و غربی و حتی اقیانوس اطلس و نیز نواحی داخلی حوزه ی دریای مدیترانه می‌شده است. با ملاحظه ی کوه‌ها، تپه‌ها، جلگه و سواحل گرداگرد دریا پژوهش خود را آغاز می شود و سپس به خود دریا و جزایر مدیترانه پرداخته می شود. بحث جغرافیای جهان مدیترانه با تحلیل ارتباطات و شهرها به پایان می‌رسد اما آن چه که به آن پرداخته شده تنها به همین ختم نمی شود بلکه تلاش بر این است که نوع خاصی از تاریخ در آن بیان شود حتی اگر اطلاعات...

بحران کاتالان در مادريد ايجاد شده است سباستین باوئر برگردان شهباز نخعی رهبران سياسي بارسلون و مادريد، با آن که درمورد مسئله استقلال کاتالون اختلاف نظر دارند، به يکديگر شبيه هستند: آنها مي پندارند که مصالحه نکردنشان سبب مي شود که رسوايي هاي فسادي که به آن آلوده هستند به فراموشي سپرده شود. جوش و خروش فرهنگي هر دم بالا مي گيرد و حتي شکل سرکوب مي يابد. به راه حلي فکر کنيد که برعکس به ريشه بحران بپردازد. از ديد اروپا، موضع گيري هاي طرفين درمورد مسئله کاتالان مي تواند غريب و حتي تلون آميز به نظرآيد. با اين حال اگر کليشه «جدايي طلب دربرابر حکومت مرکزي» را کنار نهيم، راهبردهايي که هر دو طرف از آنها تبعيت مي کنند را بهتر مي توان درک کرد. موضوع اين نيست که اين راهبرد ها خطا باشد – چيزي که هر دو طرف مدعي هستند – بلکه اين است که مشکل...

سباستين لاپاک برگردان مکرم روحي پور ميگوئل تورگا، شاعر، رمان نويس و داستان سرا (١٩٩٥-١٩٠٧) در غروب زندگاني اش سوگند ياد مي کند: «من يکي از معدود پرتغالي هايي هستم که هر بار که هويتم را ابراز ميکنم از اين که از کشور پرتغال هستم به خودم مي بالم.» از کل کشور پرتغال: از عوام و نخبگان، از کوه و دشت، از داخل و خارج، از جسم و جان، از پريروز و پس فردا. او از صميم قلب اروپايي است اما عميقاً هراسان از «بي مسئوليتي ماستريخت»، پرتغالي اي اسپانياي زبان و مخالف اتحاديه ايبري، شهروندي جهاني که به ريشه هاي خود افتخار مي کند، او در شهر کوچک سائو مارتينهو دا آنتا، و نه در هيچ جاي ديگري، متولد شده است و همان طور که در کنفرانسي در برزيل در سال ١٩٥٤ اعلام کرد، معتقد است «جهان ساختماني است بدون ديوار (١)». او اين باور را در استان زادگاه...

شهرهای ساحلی، به گونه ای معجزه آسا همه ساکنان و بناها و نگاه ها و قدم ها و  احساس ها و کنش های را به سوی دریا می کشانند. رمز و رازی آنجاست: رازی در آن سوی دریاها که انتظار ما را می کشد. هم از این رو، خیابان های شهری، کوچه ها، آدم ها، عطری که در هوا پراکنده ، هوا و آفتاب و حتی حافظه و خاطراتی که در میان انسان ها  چون امواجی  ناپیدا  در جریان است، همه در خود دریا و دریایی بودن را دارند. این احساسی است که  گردشگر، در بالای  «بوستان ادوارد هفتم»،  بر فراز «میدان مارکی دو پومبال»،  در منظره ای  بی نهایت  خیالین و وهم انگیز، می تواند دریابد.  از آنجا،  شهر زیر پای ما است. اما پشتش را به ما کرده ؛ در ابهام و سایه – روشنی رویایی و غبار آلود فرو رفته. و تنها در دوردست ها، در  تکه...

  آن سسيل روبرت برگردان  عبدالوهاب ياسري   « بياييد، براي نجات پروژه اروپا، قبل از هر چيز يک بار ديگر فارغ از تعصب به آن بِيانديشيم»؛ اين پيشنهادي است که اوبر ودرين با نگراني در کتاب کوچک خود -کتابي دقيق و انتقادي- مطرح مي‌سازد. داوري خود وزير اسبق امور خارجه فرانسه « بحران وجودي »  ساختار اروپا در هراس از دست دادن جايگاه خويش است. اين وزير با سوابق درخور توجه و طرفدار آشکار پاسخ « آري » به قانون اساسي اروپا در ٢٠٠٥، کمتر به دشمنان سرسخت پروژه اتحاد ( که از نظر او چندان مهم نيستند ) و بيشتر به کساني مي‌تازد که خواهان پيشبرد آن‌اند. در واقع، گستاخي بي‌جاي آن‌ها موجب طرد از سوي کساني در اتحاديه خواهد شد که هدف لعن و دشنام‌اند. « نخبگان و رهبران اروپا که تاکنون هيچگاه رسيدگي به حاصل کارشان را برنتابيده‌اند و با خشم به کمترين انتقاد پاسخ مي‌گويند، بايد...

هشتاد سال پیش، یک کودتای نظامی، یورش علیه جمهوری اسپانیا را شتاب بخشید. مطبوعات فرانسوی خیلی زود گزارشگران خود را راهی آن خطه کردند و شرح مشاهدات مبارزان کمونیست، سوسیالیست، آنارشیست را منتشر ساختند. (باز)خوانی متون آنها غوطه ور شدن در دوران سیاسی خارق العاده ای است که در آن امید و نگرانی در کشاکش بودند. خانم ”آندره ویولیس“، فرستاده ویژه Petit Parisien، روزنامه خبری عامه پسند، یکی از «پنج روزنامه بزرگ» در فاصله میان دو جنگ (۱) در هواپیمائی که روز ۳۰ ژوئیه ۱۹۳۶ او را از ”مارسی“ به ”بارسلونا“ می برد می اندیشید، « کاشکی از این بالا، از آسمان، فقط می دانستیم که بر فراز فرانسه هستیم یا اسپانیا؟». او یکی از سرشناس ترین روزنامه نگاران آن عصر به شمار می رفت، و از کار کشته ترین گزارشگران فرانسوی حاضر در خاک شبه جزیره ”ایبری“ پس از کودتا[ی فرانکو] بود که در نخستین دور اقامتش تا پایان...