گفتوگو با حسن اسلامی اردکانی، استاد فلسفه، درباره انتحال و سرقت علمی که به زعم او نوع خاصی از حرامخواری محسوب میشود محسن آزموده پخته خواری و سرقت علمی و ادبی و به نام خود زدن دستاوردهای فکری و معرفتی دیگران، پیشینه ای طولانی نه فقط در فرهنگ ما، بلکه در همه جوامع و فرهنگها و تمدنهای بشری داشته است. طرفه آنکه عموما اقداماتی از این دست را مثل دزدی و سرقت مال و اموال دیگران، زشت و قبیح نمیشمارند و به اصطلاح «زیرسبیلی» از کنار آن رد میشوند و به کسانی هم که سارقان علمی و ادبی را رسوا میکنند، میگویند «سخت نگیر، یه شعر یا چند صفحه نوشته ست، به این فکر کن که با این کار اصل مطلب منتشر میشه»! حسن اسلامی اردکانی اما به سختی و با شدت و حدت و صد البته با استدلالهایی دقیق و منطقی نشان میدهد که این توجیهات اولا به هیچ...

  حامد حسینی   در این نوشتار به توضیح مفهوم هیچ و نیستی می پردازیم.دوکلمه هیچ، و نیستی در بسیاری اوقات به جای هم به کار می روند.و اغلب از هر دو برای اشاره به موجود نبودن و در معنای حضور نداشتن چیزی استفاده می شود.هر چند در مکالمات شاید تفاوت محسوسی میان آنها یا آنچه به آن اشاره می کنند نباشد اما این دو کلمه به مفاهیمی متفاوت اشاره دارند.و تفاوتی اساسی میانشان هست. در صورت بندی کلی برآنیم که توضیح دهیم (هیچ) ، توضیح فقدان فیزیکی است.و نیستی اشاره به نبودن محض و مطلق فلسفی دارد. هرچند به دلیل آنچه گفته خواهد شد نیستی توضیح پذیر نیست.اما در نزدیک ترین امکان برای صحبت در مورد آن از توضیح ریاضیاتی و دنیای اعداد به عنوان پایه ای ترین سطح هستی استفاده می کنیم. تا مدتها بشر شمارش را از یک آغاز می کرد و البته هنوز هم چنین است...

تعزیه به مثابه هنری مذهبی در حوزۀ فرهنگِ ایرانی مطرح است. هنری که آن را می‎توان ترکیبی خوش ساخت از باورهای مذهبی شیعی در بستر فرهنگ مردم ایران تلقی کرد. با وجود روایتها کلان در باب تعزیه‎ها، تعزیه هنری زمینه‎مند است و در مناطق مختلف کشور تحت تأثیر فرهنگ بومی آن مناطق تولید و بازتولید شده است. در واقع می‎توان گفت با وجود اینکه ساختار روایی تعزیه‎ها عموماً یکسان هستند، در مناطق مختلف کشور می‎توان رگ‎هایی از آمیختگی این ساختار ایران شمول با مختصات و ویژگی‎های فرهنگی  و بومی مناطق مختلف مشاهده نمود. این تأثیرپذیری از مختصات فرهنگی و محلی به حدی بوده است که از سنت‎های تعزیه‎خوانی در ایران می‎توان سخن به میان آورد. در این راستا به نظر می‎رسد، می‎توان از سنت‎های تعزیه‎خوانی تهران، اصفهان، خراسان، مازندران، قزوین و غیره یاد کرد. با در نظرگرفتن مجموعۀ تحولاتی که تعزیه و تعزیه‎خوانی در ایرانِ معاصر تجربه کرده‎است، می‎توان اظهار...