درنا احمدی شهرها و مصرف، نوشته مارک جین، ترجمه مرتضی قلیچ، انتشارات علمی و فرهنگی کتابنامه 316 عنوان از مقالات و کتب مورد استفاده در متن است که نشانگر منابع غنی این کتاب دارد که اکثرا نیز بصورت مقاله اند. کل کتاب368 صفحه می باشد که 14 صفحه آن به نتیجه گیری اختصاص دارد و نویسنده در اهداف آموزشی آن،نگاه مجدد به مباحث مهم و مطالعات موردی و برقراری پیوند میان فصل را از اهداف آن برشمرده است. کتاب با دارا بودن 25 تصویر-22 مورد پژوهی و9 نمودار و جدول،از حالت روزنامه وار صرف خارج شده است. این کتاب در7فصل تنظیم شده است. در هر فصل نتایج آموزشی( خلاصه مهم فصل) و اهداف آموزشی آورده شده است و منابعی برای مطالعه بیشتر داردکه معمولا5-4 مقاله یا کتاب است. فصل اول: تعریف شهرها ومصرف فصل دوم:مصرف و شهر مدرن فصل سوم:مصرف و شهر پست مدرن فصل چهارم: مصرف و زندگی روزمره...

پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه بناهایی برجای می‌مانند که تردید داریم باید آن‌ها را ویران کرد یا تغییر شکل داد. شهر در مادیت خود در برابر تغییر مقاومت می‌کند و این مادیت امری خاموش نیست: این مادیت از همه سو نشانه‌های خود را بروز می‌دهد و ممکن است پروژه انقلابی را به اشتباه بیندازد. انقلاب برای نظام نشانه‌ای دیگری آماده نیست که آن را جایگزین نظام نشانه‌ای کند که با آن روبروست، و از این رو تلاش می‌کند با طوفان شکوه خویش آن [نظام نشانه‌ای] را از میان بردارد: نه اینکه این شکوه و عظمت، چنان که سعی دارند تلویحا بدان اشاره کنند، خود توخالی باشد، اما تلاش می‌کند خلاء را به وجود آورد. در این زمینه، نبرد میان نشانه‌ها دراماتیک‌تر و یأس‌آورتر از نبرد میان سلاح‌ها به نظر می‌رسد. با این نکته چه می‌خواهیم بگوییم؟ انقلابیون چنانچه پیروز شوند، با زور «همه چیز را صاف می‌کنند»....

پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه   برخی از اشکال جشن نیز شکل و شمایی کمتر هولناک دارند. برای نمونه برای مدتی هم شده آدم‌ها شهر را صاحب می‌شوند، تصور می‌کنند می‌توانند از آن بدون کمترین هزینه‌ای بهره ببرند. جایی ساکن شوند اما بهایی نپردازند، از وسایل نقلیه استفاده کنند و هزینه‌ای برایشان نداشته باشد. این آرزوی ساده لوحانه، فراتر از فراغ بالی که همه می‌خواهند سرانجام به آن دست یابند، نشانه‌ای است از ظهور یک دوران نوین که مبارزان ]انقلابی[ آن را رقم زده‌اند. وقتی مردم به آنها نوشابه و غذایی برای خوردن می دادند بعید و تصورناپذیر بود که بابت اینها پولی از ایشان طلب کنند. هر پاریسی، از آنجایی که یک شهروند پاریس است، از حق پرسه زدن در شهر، ساکن شدن در آن، تنفس هوای آن و لذت بردن از روشنایی‌هایش برخوردار است. شهر به مثابۀ یک اثر هنری یا به مثابۀ یک کنش...

«پایین محله دباغان، جایی که الآن اداره آگاهی شده‌است، یک حصار بود. یکی از دروازه‌های شهر هم آنجا بود به نام «کَنده بار» یا به قولی «خندق بار» که وقتی شتربان‌ها می‌خواستند وارد شهر شوند، باید ازآنجا عبور می‌کردند. گاهی هم که شبی، نیمه‌شبی بود و دروازه‌بان خواب بود، ساربان‌ها به زنگوله شتر و پاهایشان نمد می‌بستند که صدا ندهد و دروازه‌بان را بیدار نکند.» صحبتش که به اینجا می‌رسد، رو به دوستش می‌کند و هر دو می‌خندند، معلوم است یاد خاطره‌ای افتاده‌اند: «ما وقتی می‌خواهیم با کسی شوخی کنیم، می‌گوییم دروازه‌بان خواب بود که شما توانستید وارد شهر شوید؟» این روایت یکی از پیرمردهای محله دباغان است؛ از این محله قدیمی که امروز چیز زیادی از آن باقی نمانده‌است. حالا سکوت این ویرانه‌ها، سگ‌های ولگردش و گَردی که با هر وزش باد از ویرانه‌های آن به هوا بلند می‌شود، درست شبیه به گورستانی است که در تصاویر کتاب‌های تاریخی...

در برداشت روزمره از حافظه، این اصطلاح دو جنبه دقیقا مرتبط دارد؛ جنبه نخست باقیمانده تجربه گذشته است که به نحوی در ذهن و در نتیجه در تلقی ما از خودمان نقش دارد یا در آن فعال می شود، در حالیکه تجربه های دیگر به فراموشی سپرده شده است. جنبه دوم مربوط است به توان یا قوه ای که از طریق آن گذشته را به یاد می آوریم. معنای فرایند یا سازوکار ذهنی در هر دو جنبه اصطلاح مشترک است و ظاهرا از معنای دیگر و قدیمی ترِ حافظه به مثابه ساختار بیان مشتق شده است. معنای حافظه به مثابه ماده ای سوبژکتیو نیز در هر دو جنبه مشترک است؛ هرچند این معنا را یا باید اصلاح کنیم (یادبود) یا به آن صفتی بیفزاییم (حافظه جمعی) تا ناظر به بیرون از خود باشد. حافظه شهری می تواند گونه ای انسان انگاری باشد، اما به طور عامتر به شهر به منزله...

پیر سانسو برگردان ناصر فکوهی و زهره دودانگه   حرکت‌ انقلابی آیا شهر و انقلاب به یکدیگر پیوسته‌اند؟ ابتدا بگوییم که انقلاب‌ها اغلب زمانی که خودانگیختگی خود را از دست می‌دهند، زمانی که شور و هیجان شهری در آن‌ها از میان می‌رود، می‌میرند: این خطری است که یک انقلاب به ظاهر پیروزمند را تهدید می‌کند و آن را از میان می‌برد: انقلاب ظاهراً در یک شکل نهادی قاعده‌مند می‌شود؛ اما در واقع عادت‌ها جایگزین [جشن‌های انقلابی] می‌شوند و دیگر از شادمانی‌های جشن‌ها[ی انقلابی] خبری نیست و همه چیز به جایی دیگر، به دور از نگاه مردم می‌رود. این دقیقاً چیزی است که از ابتدای انقلاب به آن ضربه می‌زند:  تبلیغ زندگی سیاسی. شکی نیست که رهبران جدید می‌توانند در  مجالس، در بناها گرد هم آیند یا در محاکم حضور یابند. اما شهروندانی که آزادانه به درون این مکان می‌روند نیز می‌توانند تصمیمات آن رهبران را تشویق کنند یا به سخره...